Om 6 uur word ik gewekt door de gong. Opstaan, douchen en naar beneden; om 6.30 uur begint de yoga. Heerlijk! Het moment om het lichaam wakker te maken en aandacht te geven. Want de rest van de dag is het stil zitten en stapvoets lopen. En, dat merkte ik al snel, dat doet pijn!
De eerste meditatie was 30 minuten. Stilte. Geen begeleiding. Alleen stilte en stil zitten. Althans. Dat was het voornemen. Bewegen durfde ik niet. Zeker niet in het begin. Alle anderen om me heen zaten zo stil; ik wilde mij niet laten kennen. ‘Gelukt!’ was de gedachte die door mij heen ging toen de gong van het einde van die eerste 30 minuten werd geslagen. Hier had ik me doorheen geslagen. Nog 64 to go. En die 30 minuten werden 45 minuten…. Goed dat ik daar nog even niet bij stil stond. Kon ik nog even genieten van mijn korte ‘hoera’ momentje.
Steeds weer zitten. Stil zitten. En aanschouwen wat er is. Gewaar zijn. Dat is vipassana. Dat is waar deze retraite uit bestond. Ik werd mij gewaar dat er lichte pijn was in mijn boven rug. Gelukkig verdween die al snel. Later begon mijn rechterbeen te slapen. Iets waar ik normaal geen last van had. In tegenstelling tot mensen die de Mindfulness training bij mij volgen. En daar zat ik dan; met een slapend been. Dat steeds weer terugkeerde. Na 15 minuten zitten. Telkens weer.
En ik ontdekte dat een ‘slapend been’ een term is voor een grote hoeveelheid en variëteit aan sensaties. Het is er niet zomaar, het ontstaat. Lichtjes en dan een stroom die door het been gaat. Ik kan nog wel even doorgaan met de beschrijving want dat was wat er was. En waar ik mee zat. In stilte. Want bewegen was geen optie. In ieder geval niet in het begin.
Pijn. En dan is er de keuze; ermee zitten of ga je er mee zitten? Je druk maken, willen dat het weg gaat en je boos maken dat het er is (en niet weg gaat) of zitten met die pijn omdat die er nu eenmaal toch al is?
Het eerste is mijn automatische reactie de tweede absoluut een interessant alternatief. Om het eens te onderzoeken. Wat gebeurt er nu? En welke reacties komen er op bij mij? En… wat zit daar achter? Vragen en antwoorden en weer nieuwe vragen. En pijn. Meer pijn van dat been. Of was het gewoon een sensatie die ik lieve niet wilde?
En het went. Je lichaam went eraan om stil te zitten. Telkens weer. En dat been slaapt gewoon door. En kan voorkomen worden door een net iets andere zithouding. En bewegen mag. Op het moment dat jij daar bewust voor kiest. En wat dat moment is, geeft ook weer inzichten in jezelf. Waarover later meer…