Vanuit het vliegtuig zie ik het mij zo vertrouwde landschap na jaren weer terug. De zee en vlakbij de bergen. Onderweg van het vliegveld naar de berghut, ontroerd door het glooiende, groene landschap.
Het gesprek in de auto gaat gelijk over leven dichtbij de natuur. En over het waarom van de trek naar de stad, want ook uit deze noordelijke regio van Spanje gaan veel jongeren weg. Op zoek naar werk, op zoek naar geluk. Voor mij is het juist andersom; de wens om een stuk geluk in de bergen terug vinden. Niet dat ik ongelukkig ben, maar er is een deel in mij dat een tijd niet geraakt is.
Steeds meer wolken verschijnen aan de hemel, voor ons de bergen waar de wolken nog groter en donkerder waren. Als we met de fourwheeldrive over de steile weg naar boven rijden, stroomt het van de regen. Ik voel me blij.
Als we de spullen op de kamers gelegd hebben en buitenkomen is het droog. Ook dit is zoals ik het mij herinner. Continue verandering van het weer. Verwachtingen kun je maar het beste loslaten. We besluiten een wandeling te maken. Ik kan niet wachten om naar boven te gaan; bewegen, voelen, ademen.
Tijdens het lopen ben ik me bewust van de omgeving. De stappen die ik zet, een weg zoekend tussen en met de stenen. Er is een pad, en daarop kies ik mijn eigen weg. Om me heen bomen, grazende koeien, paarden. En groen… heel veel groen. Ik ruik de bomen en het gras. En realiseer me dat mijn zintuigen meer ‘aan’ lijken te staan. Ik voel me onderdeel van de natuur.
Mijn lichaam in beweging, met iedere stap wat hoger, de adem die verandert. Zwaarder ademen, sneller ook. Mijn lichaam heeft duidelijk meer zuurstof nodig. De inspanning maakt me bewust van mijn lichaam en hoe het reageert op deze omgeving. Ik ervaar een grote wens om naar boven te gaan. Deze inspanning door te zetten, nieuwsgierig naar het uitzicht boven. En tegelijkertijd in het moment zijn. Het kan ook niet anders; het lopen vraagt aandacht.
Boven aangekomen is het uitzicht indrukwekkend; op de toppen in de verte ligt nog sneeuw. Ik ben onder de indruk van de schoonheid en ben me bewust van de ruimte om ons heen. Zo weids en uitgestrekt. Ik voel me een bezoeker. Klein, nieuwsgierig…. ik herken de 'beginners mind'.
In stilte dalen we af
. Zo geweldig om weer terug te zijn. Om te voelen dat ik weer in contact ben met deze natuur. Dit authentieke stuk van Spanje dat mij raakt. Dankbaar voor deze eerste wandeling.
Beneden worden we met open armen ontvangen en wacht ons een warme maaltijd. Die avond slaap ik als een roos.
